Het geluid van rollende koffers over de eeuwenoude keien van het San Marcoplein in Venetië vormt een vreemde dissonantie met het eeuwige ritme van de getijden in de lagune. Deze 14/06/25 zullen demonstranten daar opnieuw samenkomen, niet als pelgrims op zoek naar het heilige, maar als burgers die hun stad willen terugwinnen van wat zij 'touristificatie' noemen. Van Barcelona tot Lissabon klinkt dezelfde roep: "We willen ontgroeien".

Brussel, ooit het bruisende hart van Europa, staat vandaag aan de rand van een financieel ravijn. De cijfers liegen er niet om: een torenhoge schuld, een begrotingstekort dat de pan uit rijst, en een politieke impasse die het herstel onmogelijk maakt. Dit is geen tijdelijke dip, maar een structureel verval dat de toekomst van de hoofdstad bedreigt. En wie het meeste schuld draagt? De PS, die het economische beleid decennialang naar de knoppen heeft geholpen.

De wereldwijde wijnsector bevindt zich op een breekpunt. Terwijl iconische merken als Moët Hennessy een winstdaling van 36% rapporteren, houdt de sector vast aan verouderde praktijken die concurrentie boven samenwerking, prijzen boven authenticiteit en traditie boven evolutie stellen. Priscilla Hennekam, een vooraanstaand pleitbezorger van hervormingen in de sector, stelt dat deze versnippering niet alleen een uitdaging is, maar ook een zelf veroorzaakte crisis. Aan de hand van historische wijsheid en moderne gegevens laat dit essay zien waarom het voortbestaan van de sector afhangt van het loslaten van de 'conflictmodus' en het omarmen van collectieve actie.

De meest recente peiling van VRT betreft "De Stemming" van 20 mei 2025, waarbij Open VLD opnieuw zeer slecht scoort en nu de kleinste partij van Vlaanderen is geworden. Hieronder volgen alle commentaren en reacties op deze peiling.

Voor wie ooit een Japanse of Singaporese straat vergeleek met een Gentse steeg of een straat in Brussel na de zoveelste staking (zie hierboven), komt het volgende verhaal bekend voor. Terwijl onze afvalintercommunales zich een slag in de rondte werken, blijft het straatbeeld in Belgische steden hardnekkig bezaaid met zwerfvuil. Waarom voelen sommige mensen de onweerstaanbare drang om hun blikje energiedrank als urban decoration te gebruiken, terwijl de vuilnisbak zich op armlengte bevindt? Laten we deze afvalparadox eens grondig onder de sociologische loep nemen.

In 2024 werden er liefst 235.639 (!!!!) vrijetijds- en cultuurevenementen georganiseerd in het Vlaamse Gewest, het hoogste aantal in tien jaar tijd. Deze explosieve groei van festivals roept vragen op over het waarom ervan en de schijnbare onmogelijkheid voor mensen om zonder te leven. Vanuit sociologisch perspectief is dit fenomeen echter meer dan alleen "idiote kleine festivals" - het vertegenwoordigt diepgewortelde sociale mechanismen die essentieel maar tegelijk nefast zijn sommigen in onze moderne samenleving.