Kolonel Martine Vanderbilt had drieëntwintig jaar bij het Belgische ministerie van Defensie gewerkt en stond bekend om haar nauwgezette aandacht voor detail. Daarom stond ze op deze specifieke dinsdag in juni in een magazijn vol eetkamersets en kreeg ze het sterke vermoeden dat er iets magnifiek mis was.

Margaretha De Smet stond al exact vier uur en zevenendertig minuten in wachtrij 47-B van het Intercommunaal Loket voor de Optimalisatie van Burgerklachten (ILOB) toen ze het neuriën voor het eerst opmerkte. Het was niet het gebruikelijke gebrom van de tl-lampen, noch het mechanische gereutel van de airconditioning die al achttien maanden "onderhevig was aan een Operationele Verbeteringsanalyse". Dit neuriën was anders – melodieus, bijna zoet, als een slaapliedje gemaakt van kaneel en neerslag.

In de zinderende hitte van een ongewoon warme junidag in 2025, terwijl ergens ver weg in Oost-Europa bommen de Krimbrug niet alleen deden beven maar ook een vurige samba lieten dansen, vond Marguerite Dubois zichzelf staande voor de wijnafdeling van supermarkt Giganticus. Hier zou ze worden getroffen door de meest onwaarschijnlijke liefde sinds Adam verliefd werd op zijn eigen rib.

Dr. ingrid vandeputte stond op dinsdag 11 juni 2025 om precies 7:43 uur voor haar badkamerspiegel en constateerde dat haar slangen-uitlaatriem weer was gaan fluisteren. Dit was de derde keer deze week en als gepromoveerd socioloog aan de vrije universiteit brussel wist ze dat patronen van drie meestal betekenisvol waren, tenzij ze dat niet waren, wat statistisch gezien vaker voorkwam.