Niemand merkte het op het juiste moment op, want Gent slaapt met één oog open en het andere kijkt naar binnen. De regen had de kade glimmend gepolijst, en de lucht hing laag, als een kap over een gezicht. Ik stond er toevallig. Of zo noem je het wanneer je achteraf een reden zoekt. Het Patershol lag verderop te gloeien in muisstille smalle straten, geurig van knoflook en verleden. En daarachter, als uitgesneden uit het donker, stond het Gravensteen: een zwart kantwerk tegen de melkblauwe nacht, even massief als een ingehouden gedachte.

De Gentse Feesten van 2025 waren een tiendaagse orgie van gecontroleerde chaos, waarbij de stad haar ziel verkocht aan de duivel van het massavermaak in ruil voor lauw bier, te dure frieten met mosselen en de collectieve illusie van vrijheid. Voor hoofdinspecteur Maya Vandewalle, die al voor haar twaalfde jaar de festiviteiten bewaakte, waren het vooral tien dagen van administratieve Apocalyps - een periode waarin de normale wetten van logica, fatsoen en fysica tijdelijk werden opgeschort ten gunste van een primitieve, tribale extase.

Kolonel Martine Vanderbilt had drieëntwintig jaar bij het Belgische ministerie van Defensie gewerkt en stond bekend om haar nauwgezette aandacht voor detail. Daarom stond ze op deze specifieke dinsdag in juni in een magazijn vol eetkamersets en kreeg ze het sterke vermoeden dat er iets magnifiek mis was.

Margaretha De Smet stond al exact vier uur en zevenendertig minuten in wachtrij 47-B van het Intercommunaal Loket voor de Optimalisatie van Burgerklachten (ILOB) toen ze het neuriën voor het eerst opmerkte. Het was niet het gebruikelijke gebrom van de tl-lampen, noch het mechanische gereutel van de airconditioning die al achttien maanden "onderhevig was aan een Operationele Verbeteringsanalyse". Dit neuriën was anders – melodieus, bijna zoet, als een slaapliedje gemaakt van kaneel en neerslag.

In de zinderende hitte van een ongewoon warme junidag in 2025, terwijl ergens ver weg in Oost-Europa bommen de Krimbrug niet alleen deden beven maar ook een vurige samba lieten dansen, vond Marguerite Dubois zichzelf staande voor de wijnafdeling van supermarkt Giganticus. Hier zou ze worden getroffen door de meest onwaarschijnlijke liefde sinds Adam verliefd werd op zijn eigen rib.

Dr. ingrid vandeputte stond op dinsdag 11 juni 2025 om precies 7:43 uur voor haar badkamerspiegel en constateerde dat haar slangen-uitlaatriem weer was gaan fluisteren. Dit was de derde keer deze week en als gepromoveerd socioloog aan de vrije universiteit brussel wist ze dat patronen van drie meestal betekenisvol waren, tenzij ze dat niet waren, wat statistisch gezien vaker voorkwam.