Wat een opluchtend nieuws deze week! Eindelijk heeft onze regering de moed getoond om die peperdure gelijkstroomfase van het energie-eiland op de Noordzee te schrappen. Een besparing van maar liefst 3 miljard euro - geld dat we natuurlijk veel beter kunnen besteden aan belangrijkere zaken. Want laten we eerlijk zijn: wie heeft er nou behoefte aan een revolutionair energie-eiland dat windenergie van de Noordzee naar ons vasteland brengt? Dat is toch allemaal hippiegedoe van klimaatactivisten die denken dat de planeet opwarmt of zo.
Nee, gelukkig leven we in een tijd waarin onze politici hun prioriteiten op orde hebben. Terwijl die 3 miljard voor duurzame energie te duur werd bevonden, vonden ze tegelijkertijd wél 3,9 miljard euro om nú al extra aan defensie uit te geven. En dat is nog maar het begin! Minister Francken heeft al aangekondigd dat we op termijn naar 5 procent van ons bruto binnenlands product aan defensie zullen besteden. Voor de rekenkundigen onder ons: dat betekent dat we van onze huidige 7,6 miljard naar ongeveer 30 miljard euro per jaar gaan. Een verdriedubbeling - wat een fantastische investering in onze toekomst!
De geniale logica van moderne beleidsvorming
Ik ben zo blij dat onze regering de juiste keuzes maakt. Want stel je voor: we zouden dat energie-eiland wél hebben gebouwd. Dan zouden we toegang hebben gehad tot "zowat 60 kilometer aan gelijkstroomkabels en 300 kilometer aan wisselstroomkabels" die hernieuwbare energie naar het vasteland brengen. Dan zouden we daadwerkelijk kunnen "hernieuwbare energie uitwisselen met onze buurlanden en de vermaasdheid van de Europese netten versterken". Wie wil er nou zoiets verschrikkelijks?
Veel logischer is het natuurlijk om die 3 miljard te besparen en tegelijkertijd 4,5 miljard uit te geven aan defensie zonder "enige democratische controle". Want waarom zou het parlement moeten weten waar al dat geld naartoe gaat? Transparantie is toch zo ouderwets. Het is veel spannender als de regering gewoon "provisionele kredieten" krijgt die ze "zonder enig parlementair debat, via een eenvoudig koninklijk besluit" kan besteden.
Het wonderlijke verhaal van twee projecten
Laten we even de cijfers op een rijtje zetten, want dat is zo mooi om te zien. Het energie-eiland begon als een project van 2,2 miljard euro en liep op tot 7-8 miljard. "Peperduur!" riep iedereen. "Onbetaalbaar!" "Denk aan de stroomrekening van de burger!" En terecht natuurlijk - want wie wil er nou een "hoeksteen van een toekomstig geïntegreerd elektriciteitsnet op zee" als dat geld kost?
Maar defensie? Daar mogen we wel royaal voor zijn. Van 7,6 miljard naar mogelijk 30 miljard per jaar - dat is pas wat ik noem: een investering in de toekomst. En het mooie is: niemand lijkt zich zorgen te maken over onze stroomrekening als het om tanks en F-35's gaat. Alsof die dingen op zonlicht rijden!
De wonderbaarlijke financieringsmethodes
Het wordt nog mooier. Voor het energie-eiland hadden we blijkbaar geen geld, maar voor defensie hebben onze creatieve beleidsmakers de meest ingenieuze oplossingen bedacht. Ze gaan "1,2 miljard euro halen bij Euroclear" (dat bedrijf dat Russische tegoeden blokkeert), "500 miljoen van staatsbank Belfius" als eenmalig dividend, en gewoon "iets meer dan 2 miljard euro lenen bij Europa".
En als dat niet genoeg is, hebben ze ook nog een "Defensiefonds" bedacht waar ze "dividenden van overheidsbedrijven" in gaan stoppen, plus eventueel "het verkopen van aandelen die België heeft bij BNP Paribas Fortis". Zo simpel kan het zijn! Waarom hebben ze niet eerder bedacht om gewoon al onze staatsdeelnemingen te verkopen voor energie-infrastructuur?
Ondertussen staat er wel een heel trieste groep windturbines in de Noordzee. Die arme molens van het derde windpark kunnen nu hun stroom niet kwijt, omdat de gelijkstroomverbinding geschrapt is. Ze zullen "een kwart tot de helft minder stroom" kunnen leveren dan de andere parken.Maar ja, dat is dan maar jammer. Want blijkbaar is het belangrijker om "de veiligheid en geopolitieke reputatie van ons land hoog te houden" dan om die windmolens hun werk te laten doen.
En die verbinding met het Verenigd Koninkrijk? Ook geschrapt. Want waarom zouden we willen handelen in groene energie met onze buren als we in plaats daarvan kunnen investeren in wapens die we hopelijk nooit hoeven te gebruiken?
Het allermooist vind ik nog wel de democratische controle over al die mooie uitgaven. Voor het energie-eiland wilde iedereen precies weten waar elke euro naartoe ging. "Transparantie!" werd er geroepen. "Parlementaire controle!" Maar voor defensie? Ho maar. Die 4,5 miljard euro "provisoir krediet" hoeft helemaal niet gespecificeerd te worden. De regering mag daar gewoon vrij over beschikken. Want wie heeft er nou behoefte aan democratie als het om tientallen miljarden aan belastinggeld gaat?
Zelfs het Rekenhof waarschuwt dat "hoe meer herverdelingen de regering vrij kan doen, hoe slechter voor parlementaire controle". Maar dat is natuurlijk gewoon gezeur van bureaucraten die niet begrijpen hoe moderne beleidsvoering werkt.
De toekomst is zonnig
Dus laten we vooral blij zijn met deze wijze beslissingen. In plaats van een energie-eiland dat "de biodiversiteit bevordert en het marien milieu helpt verrijken", krijgen we lekker meer wapens. In plaats van "toegang tot offshore hernieuwbare energie", krijgen we de zekerheid dat we goed bewapend zijn tegen... ja, tegen wat eigenlijk?
Maar dat doet er niet toe. Want gelukkig leven we in een tijd waarin onze politici precies weten wat belangrijk is: liever 30 miljard per jaar aan defensie dan 3 miljard eenmalig aan duurzame energie. Liever tanks dan turbines. Liever munitie dan milieuvriendelijke stroom.
En het allermooiste? Over een paar jaar, als onze stroomrekeningen door het dak gaan omdat we te weinig hernieuwbare energie hebben, kunnen we onszelf tenminste verdedigen tegen de boze blik van onze kleinkinderen.
Rudi D'Hauwers - 11 juni 2025
Disclaimer: dit document bevat deels AI-gegenereerde inhoud. Alle intellectuele input en redactionele controle berust bij de auteur.
Reactie plaatsen
Reacties